Dvanaest knjiga u koje sadrže sve tekstove koje je Ljotić objavio od 1932 do svoje smrti 1945. godine. Tekstovi su psoloženi hronološki i tematski, te se svaka knjiga se odnosi na određen životni period autora.
Dela donose kompletan i izvorni uvid u život i političku misao Dimitrija V. Ljotića i umnogome otkrivaju i pojašnjavaju mnoge tabu teme vezane za srpsku istoriju…
knjiga I – 1934 godina
knjiga II – 1934-35 godina
knjiga III – 1935-36 godina
knjiga IV – 1936-37 godina
knjiga V – 1938-40 godina
knjiga VI – 1934-40 godina
knjiga VII – 1939-45 godina
knjiga VIII – 1939-40 godina
knjiga IX – 1940 godina
knjiga X – 1941-45 godina
knjiga XI – 1952 godina
knjiga XII – retrospektiva
Dimitrije Ljotić (1891 — 1945) je bio srpski političar, ministar Kraljevine Jugoslavije, advokat i vođa pokreta ZBOR .
Ljotić je 1931. bio ministar pravde u vladi Petra Živkovića. Na to mesto je podneo ostavku nakon što je kralj Aleksandar I Karađorđević odbio njegov predlog ustava o sprovođenju slobodnih i tajnih izbora, gde bi kandidate određivali predstavnici profesionalnih, staleških, kulturnih i humanitarnih organizacija. Ljotić je 1935. osnovao profašističku stranku Zbor. Predlagao je ekstremnu političku filozofiju koju je odlikovao nacionalizam, srpski seljački paternalizam i agrarizam, verska etika Srpske pravoslavne crkve, monarhizam i potpuna odanost dinastiji Karađorđević, kao i nedemokratsko, korporativno uređenje države i integralno jugoslovenstvo. On je bio i antiliberal i antidemokrata, suprotstavljajući se višepartijskom sistemu, ne prihvatajući Jevreje i masone, i iznad svega komuniste. Zbor je bio veoma nepopularan u predratnom razdoblju (sa svega oko 1 % glasova na izborima).
Posle okupacije Jugoslavije 1941. Nemci su mu predlagali da osnuje svoju vladu, no on je to odbio i predložio generala Milana Nedića za mesto premijera. Tokom rata, Ljotić je bio osoba od najvećeg nemačkog poverenja. Bio je načelnik za moral u Srpskom dobrovoljačkom korpusu, čiji su pripadnici po njemu nazivani ljotićevci. Ljotić je tajno održavao kontakte sa četnicima generala Dragoljuba Mihailovića. Poginuo je 1945. u automobilskoj nesreći u Sloveniji dok je pokušavao da stvori nacionalistički i antikomunistički savez koji bi se suprotstavio Jugoslovenskoj armiji.
