Fantastika Vladimira Odojevskog, Puškinovog i Gogoljevog savremenika, pripada klasici ruske književnosti. Tajanstvene priče iz zbirke Silfida čitaju se kao zanimljivi primeri alegorija o odnosu dobra i zla u ljudskoj duši i društvu. Približavanje dobru izaziva društveno nerazumevanje i izgon pojedinca koji nema pravo čak ni na sopstveni preobražaj. Doprinos ovog pisca u okviru fantastičke književnosti spada u nezaobilaznu činjenicu XIX veka.