Pred čitaocima je treće izdanje Josićevog Azbučnika prideva (1991, 1995), te autor na početku naglašava da drugo izdanje sadrži 330 proznih dela od 155 pisaca, 4. 017 prideva sa 8.233 primera, dok ovo treće uvećava broj proznih dela na 390, broj pisaca na 195, kao i broj prideva 4.426 i primera na 8.888. Na početku je Ključ – pisci i njihova dela (prezimena po azbučnom redu, naziv dela, ime izdavača, mesto i godina izdanja), slede Azbučnik prideva od A do Š (43–538 str.), Registar: Pisci i njihovi primeri, Napomene, Pogovor uz drugo izdanje, te Beleška o piscu. Pojedini autori su zastupljeni pridevima iz više knjiga i većim brojem prideva (klasici 20. veka: Stanković, Andrić, Desnica, Crnjanski), a kako se bližimo mlađim piscima smanjuje se broj knjiga i preuzetih primera. Azbučnik je suštinski ispunio svoj osnovni cilj, otvorio i pokazao osnovni fond prideva koji su bili u širokoj književnoj upotrebi tokom 20. veka. On je i neka vrsta lepog priručnika u kome možemo pronaći različita značenja jednog prideva, ista ili slična različitih, neobično upotrebljene prideve, prideve koji pomeraju značenje imenice uz koju stoje.